het Woord van Ehun

Een klein zonnetje valt tussen de bomen door. De vogels fluiten, een eekhoorn dartelt door de boomtoppen.
Iets verderop, in Hoogdymme, komt het leven op gang. De bakkersknecht begint zijn ronde, en de eerste marktlieden stallen hun waren uit. Het is marktdag. De eerste boerenvrouwen verzamelen zich al, wie het eerst komt heeft immers de beste koopjes.
Vanuit het bos nadert iemand. Een zwarte mantel en een simpele staf. Hij wandelt het dorpsplein op en loopt naar de waterput. Hij klimt erop en begint te spreken.

Ik…ben… het Woord van Ehun, hoort het Woord. Mijn land wordt bezoedeld. Godsvrees vermindert. Mijn volgelingen dwalen. Ik ben het Woord van Ehun, ik zeg keert terug. Herinner de Weg. Dit is Mijn land. Eert mij als de Eerste, die ik Ben. Verwijder de vervreemden uit Mijn gebied. Gooit hen uit Nara. Sluit u aan bij Mijn Kampioen.

Het leven op het dorpsplein is zo goed als stilgevallen. In een grote kring heeft men zich rond de put verzameld. De huisvrouwen, de marktlieden en hun klanten, de bedelaar en de edelman. Eenieder luistert gefascineerd, maar toch ook gespannen. De persoon op de put is vreemd. Het is een elf, dat wekt al argwaan, maar er is nog iets. Iets onbestemds, iets ongemakkelijks. Niemand ziet wat het precies is , maar het is niet te negeren.

Toch weet eenieder wie dit is, ook al kennen ze hem niet. Hij is het Woord van Ehun, dat voelt iedereen. Hier en daar wordt gemoppelt, één iemand weet dat het Woord inderdaad een Elf is, een ander heeft gehoord dat het Woord door Nara rondgaat, de derde zegt dat hij het is omdat hij dat voelt.

Onder luid geratel komt een boerenkar het plein op gereden. De menner lijkt verbaasd over het schouwspel voor hem. In de menigte schrikken mensen op van het kabaal, en langzaam maar zeker komen de mensen weer tot zichzelf. Ze lijken bijna verbaasd, alsof ze zich ineens af vragen wat ze ook al weer aan het doen waren. Terwijl de mensen zich langzaam weer aan hun dagelijkse bezigheden wijden, trekt de elf in de zwarte mantel aan de andere kant het dorp weer uit.

Een klein zonnetje valt tussen de bomen door. De vogels fluiten, een eekhoorn dartelt door de boomtoppen.
Iets verderop, in Laagdymme, komt het leven op gang.